FB

.

L-Arginina aminokwas zdrowia

Arginina - niesamowity aminokwas

ARGININA - NIESAMOWITY AMINOKWAS

Arginina

Czym jest arginina?

L-Arginina (kwas 2-amino 5-guanidynowalerianowy) to aminokwas endogenny, który może być wytworzony przez nasz organizm z innych związków. Teoretycznie więc organizm nie potrzebuje dostarczania tego aminokwasu z pożywieniem.

Niestety, badania pokazują, że wraz z wiekiem zdolność syntezy argininy w organizmie człowieka zaczyna maleć. Niedobory argininy prowadzą do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu.

Arginina jest aminokwasem zasadowym, który:

  • Wzmacnia usuwanie amoniaku i chlorków z ustroju
  • Jest metabolizowana do mocznika i ornityny
  • Ma właściwości immunostymulujące i odtruwające mózg
  • Stymuluje rozwój i czynności grasicy
  • Wchodzi w skład histonów, nadając im silnie zasadowy charakter

Historia odkrycia argininy

  • 1886 - pierwsze wyizolowanie argininy z pestek łubinu
  • 1930 - W.C. Rose określa, że jest ona składnikiem naszego organizmu
  • 1932 - Krebs odkrywa rolę w cyklu ornitynowym
  • 1940 - Foster odkrywa rolę w syntezie kreatyny
  • Lata 50-70 XX w. - potwierdzenie, że arginina jest aminokwasem endogennym (z wyjątkiem dzieci i osób ciężko chorych)

Produkty powstające z argininy

Z argininy powstają ważne substancje sygnałowe komórek:

Tlenek azotu (NO)

Odpowiedzialny za relaksację mięśni gładkich, zapobiega agregacji krwinek i jest neurotransmiterem w mózgu. Nazywany "cząsteczką życia".

GABA (kwas gammaaminomasłowy)

Ważny neurotransmiter o wydłużonym działaniu. Działa relaksująco, umożliwia zdrowy sen, stabilizuje ciśnienie krwi, zapobiega bólom i skurczom mięśniowym.

"Uważa się powszechnie, że bez tlenu człowiek nie jest w stanie żyć. Jednak bez jego dopływu serce będzie biło przez 3-4 minuty. Ale bez zaopatrzenia w tlenek azotu serce może uderzyć zaledwie kilkanaście razy."

Prof. Tadeusz Maliński, Oakland University USA
Tlenek azotu

Odkrywcy znaczenia NO dla serca i naczyń: Robert F. Furchgott, Luis J. Ignarro i Ferido Murad otrzymali w 1998 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.

Skutki niedoboru argininy

Przy niedoborze argininy pojawiają się:

  • Zaniki mięśni i osłabienie siły mięśniowej
  • Zahamowanie wzrostu i rozwoju
  • Otyłość
  • Zaburzenia regeneracji tkanek
  • Zaburzenia lipidowe i w wydzielaniu insuliny
  • Obrzęki
  • Nadciśnienie i niewydolność
  • Toksyczne uszkodzenie wątroby

Formy argininy

Argininę spotykamy w różnych formach:

L-arginina

Wolna, naturalna forma tego aminokwasu.

AAKG

Molekuła składająca się z argininy i kwasu alfaketoglutarowego. Bardziej stabilna po strawieniu, ale twór sztuczny.

Chlorowodorek L-argininy

Świetnie rozpuszczalny w wodzie, tani, ale bardzo gorzki i przeciętnie przyswajalny.

Jabłczan L-argininy

Dobrze biodostępny, łatwo przyswajalny, działa szybko, ale krótko.

Zastosowanie i korzyści z suplementacji argininą

  • Prekursor w syntezie tlenku azotu
  • Obniżenie ciśnienia krwi
  • Zwiększenie elastyczności błon
  • Zwiększenie ilości substancji odżywczych we krwi
  • Przyspieszenie regeneracji po wysiłku
  • Zwiększenie masy mięśniowej
  • Stymulacja wydzielania hormonu wzrostu
  • Zwiększenie odporności organizmu
  • Skrócenie czasu gojenia się ran
  • Zmniejszenie ryzyka chorób serca
  • Zmniejszenie tłuszczowej masy ciała
  • Zwiększenie czułości na insulinę
  • Poprawa erekcji i spermatogenezy
  • Przyspieszenie cyrkulacji krwi
  • Działanie przeciwutleniające
  • Ochrona nerek

Dawkowanie argininy

"Powinniśmy zażywać przynajmniej 5 gramów L-Argininy jako codzienny suplement."

Dr Louis Ignarro, laureat Nagrody Nobla z medycyny 1998

Badania nie wykazują szkodliwości ani możliwości przedawkowania tego aminokwasu. Nawet osobom starszym podawano dawki powyżej 30 gramów bez komplikacji.

W przypadku regulacji ciśnienia krwi, należy zażywać L-Argininę o przeciwnej porze dnia niż leki farmakologiczne na nadciśnienie.

Arginina i erekcja

Arginina a problemy z erekcją

Działanie argininy jest podobne do Viagry - oba związki wpływają na poszerzanie naczyń krwionośnych poprzez tlenek azotu.

"Dla osób, którym odbycie stosunku płciowego sprawia problem, aminokwas ten może okazać się przysłowiową deską ratunku."

Dr J. Wright, dyrektor kliniki Tahoma w USA

Zalecane dawkowanie:

  • 3000 mg (3 g) dziennie przez okres 3-4 tygodni
  • W przypadku potrzeby specjalnej pomocy: 3000 mg (3 g) na godzinę przed stosunkiem

Źródło: Zdrowie Uroda i Życie July/August 2009 no. 6/240

Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja